باده چـــو هست ای صنم بـــاز مگیر و نی مگــــو

عرضه مکن دو دست تـــی پر کن زود آن سبــــو

ای طربون غم شکن سنگ بـــراین سبــو مــــــزن

از در حق به یک سبــــو کم نشده ست آب جـــــو

زان قدحی کــــه ساحران جان به فدا شدنــد از آن

چـــون کف موسی نبی بـــزم نهــــاد و کــرد طـو

فـــاش بیا و فاش ده باده عشق فــــــــــاش بـــــــه

عیـــد شده ست و عام را گررمضان است باش گو

رغم سپیــد ماخ را رقص درآر شــــــــــــــاخ را

وآن کــرم فــراخ را باز گشای تــــوبــــــــه تـــو

مهره که درربوده ای بر کف دست نــــــه دمـــی

وآن گـــروی کـــه برده ای بار دوم زما مجـــــو

مرده به مرگ پار من زنده شـــــده زیــــــار من

چنـــــد خزیده در کفن زنده از آن مسیح خــــــو

منکر حشر روز دین ژاژ مخا بیـــــــــا ببیـــــن

رستـــــه چو سبزه از زمین سروقدان باغ هـــو

خامش کـــرده جملگان ناطق غیب بــــی زبــان

خطبه بخوانده بر جهان بی نغمات وگفت و گــو

برگشت به فهرست