امـــروز بت خنـــدان می بخش کنـــد خنـــده

عالــــم همه خنـــدان شد بگــذشت زحد خنـده

پیوسته حسود بـــودی بر غصه ولیک این دم

می جــوشد و می رویر از عین حسد خنـــده

در من بنگـــر ای جان تا هر دو سلف خندیـم

کان خنده بی پایان آورد مــــــدد خنـــــــــــده

بر بسته و بررسته غرقند در ایـــن رستــــــه

تا با همگـــان باشد از عین ابـــــــد خنـــــــده

تا چند نهان خندم پنهـــان نکنم زیـــــن پــــس

هر چنـــد نهان دارم از مـــن بجهـــد خنــــده

ور تو پنهـــان داری ناموس تـــو من دانـــــم

کانـــدر سر هر مویت درجست دو صد خنده

هر ذره که می پویــــد بی خنـــده نمی رویــد

از نیست سوی هستی ما را کی کشد خنـــــده

خنــــده پدر و مادر در چــــــــرخ درآوردت

بنمود به هـــر طورت الطاف احــد خنـــــــده

آن دم کـــه دهـــان خندد در خنـــده جان بنگـر

کــان خنــده بی دنــدان در لب بنهــــد خنــــده

برگشت به فهرست